Resul-i ekrem efendimiz, Kâbe’yi tavaf eden birinin gözyaşları içinde (Ey Beytin sahibi, bu beytin hürmetine beni affet) diye ağlayarak dua ettiğini görüp buyurdu ki:
– Suçun nedir de bu kadar yalvarıyorsun?
– Çok büyüktür, imkânsız anlatamam.
– Yazık sana! Karalardan da mı büyük ve ağırdır?
– Evet.
– Eyvah! Denizlerden de mi büyüktür?
– Evet.
– Göklerden de mi büyüktür?
– Evet.
– Arştan da mı büyüktür?
– Evet.
– Allahın rahmetinden de mi büyüktür?
– Hayır.
– O hâlde neymiş bu?
– Çok zenginim. Benden küçük bir şey istense, içimi bir ateş kaplar, bir kuruş vermem.
Resulullah efendimiz buyurdu ki:
– Aman ateşinle beni de yakma!