Ganimetler Ve Fey

Hadis No : 1102
Ravi: İbnu Mes’ud
Tanım: Resulullah (sav) Bedir günü, Ebu Cehlin kılıncını bana armağan etti. Ebu Cehl’i, İbnu Mes’ud öldürmüş idi.

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 150, (2722)

Hadis No : 1103
Ravi: Ebu’l-Cüveyriyye el’Cermi
Tanım: Rum diyannda içinde dinar bulunan kırmızı bir küp ele geçirdim. Bu sırada emir, Hz. Muaviye (ra) idi. Başımızda da komutan olarak, Hz. Resulullah (sav)’ın ashabından, Ma’n İbnu Yezid (ra) adında Beni Süleym’den biri vardı. Küpü ona getirdim. O altınları Müslümanlara taksim etti. Bana da, öbürlerine verdiği kadar bir pay verdi. Sonra da, “Resulullah (sav)’ın: “Nefl (armağan) ancak hums’tan sonra olur” dediğini işitmemiş olsaydım sana (daha fazla) verirdim” dedi. Sonra bana, kendi hissesinden bağışta bulundu.

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 160, (2753, 2754)

Hadis No : 1104
Ravi: Sa’d İbnu Ebi Vakkas
Tanım: Resulullah (sav), ben yanında otururken, bir grub insana ihsanda bulundu. Ancak onlardan benim daha çok hoşlandığım birine hiçbir şey vermedi. Ben: “Falanca ile aranızda ne var (ona niye vermedin)? Allah’a kasem olsun, ben onu mü’min görüyorum!” dedim. Resulullah (sav): “Müslüman (görüyorum de!)” buyurdu. Sa’d (dayanamayıp) bu kanaatini üç kere söyledi. Resulullah (sav) da her seferinde aynı şekilde karşılıkta bulundu. Sonuncu sefer şunu ekledi: “Ben, nazarımda daha sevgili olana hiçbir şey vermezken, yüzü üstü ateşe düşeceğinden korktuğum insanı kurtarmak için ona ihsanda bulunurum (ihsanda bulunmam sevgime ölçü değildir)”

Kaynak: Buhari, Zekat 3, İman 53; Müslim, İman 236, (150); Ebu Davud, Sünnet 16, (4685); Nesai, İman 7, (8,1

Hadis No : 1105
Ravi: Rafi’ İbnu Hadic
Tanım: Resulullah (sav) Huneyn günü Ebu Süfyan İbnu Harb, Savfan İbnu Ümeyye, Uyeyne İbnu Hısn, Akra’ İbnu Habis ve Alkame İbnu Ulase’den herbirine yüzer deve verdi. Abbas İbnu Mirdas’a ise daha az verdi. Bunun üzerine (aynı zamanda şair olan) Abbas İbnu Mirdas şu manada bir şiir düzdü: “Benimle atım Ubeyd’in payını Uyeyne ile Akra’ arasında mı taksim ediyorsun? Ne Bedr ne de Habis, cemiyette, Mirdas’tan üstün değillerdir. Ben de onların hiçbirinden aşağı değilim. Ancak bugün sen, kimi alçaltırsan o bir daha yükselmez.” Rafi’ der ki: “Bunun üzerine Resulullah (sav) onun payını da yüz deveye yükseltti.”

Kaynak: Müslim, Zekat 137, (1060)

Hadis No : 1106
Ravi: Ebu Katede
Tanım: Resulullah (sav) şöyle buyurdular: “Savaş sırasında kim bir düşmanı öldürür ve bunu isbatlarsa, maktulün seleb’i kendisinin olur.”

Kaynak: Buhari, Hums 18, Büyu 37, Meğazi 54, Ahkam 21; Müslim, Cihad 46, (1571); Muvatta, Cihad 18, (2, 454)

Hadis No : 1107
Ravi: Seleme İbnu’l-Ekva
Tanım: Resulullah (sav) bir seferde idi, müşriklerden bir casus gelip, ashabının yanında bir müddet oturup konuştu. Sonra sıvışıp gitti. Resulullah (sav): “O bir casustur, arayıp bulun ve öldürün” diye emretti. Ben (erken) bulup öldürdüm. Resulullah (sav) selebini bana bağışladı.

Kaynak: Buhari, Cihad 173; Müslim, Cihad 45, (1754); Ebu Davud, Cihad 110, (2653); İbnu Mace, Cihad 29, (283

Hadis No : 1108
Ravi: Avf İbnu Malik
Tanım: Avf İbnu Malik ve Halid İbnu Malik (ra) şunu söylemişlerdir: “Resulullah (sav) selebin katile ait olduğuna hükmetti, selebi ganimet malına katarak beşli taksime (humus) tabi kılmadı.

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 149, (2721)

Hadis No : 1109
Ravi: Abdullah İbnu Ebi Evfa
Tanım: Anlattığına göre, kendisine: “Resulullah (sav) zamanında, gıda maddelerini humus taksimine tabi tutar mıydınız?” diye sorulmuştu, şu cevabı verdi: “Hayber günü yiyecek maddeleri de ele geçirdik, kişi gelir, ihtiyacı kadar alır, sonra giderdi.”

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 138, (2704)

Hadis No : 1110
Ravi: Abdullah İbnu Ömer
Tanım: Resulullah (sav) zamanında bir ordu ganimet olarak yiyecek maddesi ve bal ele geçirdi. Ancak bundan humus alınmadı.”

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 137, (2701)

Hadis No : 1111
Ravi: Amr İbnu Abese
Tanım: Resulullah (sav) kıble istikametinde (sütre olarak) bir ganimet devesi bulunduğu halde gerisinde bize namaz kıldırdı. Namaz kılınca, hayvanın yan kısmından bir tutam yün aldı (elinde tutup göstererek): “Ganimetinizden humus dışında şu kadarı bile bana helal değildir. Humus da size iade edilecek (sizin maslahatlarınızda harcanacaktır” dedi.

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 161, (2755)

Hadis No : 1112
Ravi: Cübeyr İbnu Mut’im
Tanım: Humustan Beni Haşim ve Beni Muttalib’e ayrılan pay hakkında konuşmak üzere Osman İbnu Affan (ra) ile birlikte Resulullah (sav)’a gittik. Ben: “Ey Allah’ın Resulü,” dedim, “kardeşlerimiz olan Beni Muttalib’e verdin, bize hiçbir şey vermedin. Halbuki bizim de onların da (size) yakınlığı birdir” dedim. Resulullah (sav): “Beni Muttalib ile Beni Haşim tek bir şeydirler!” buyurdular. Cübeyr der ki: “Resulullah (sav) ne Beni Abdu Şems’e, ne de Beni Nevfel’e, (Beni Haşim ve Beni Muttalib’e verdiği halde humustan) pay ayırmadı. Hz. Ebu Bekir (ra) de humusu aynen Resulullah (sav) gibi taksim etti. Ancak O, Resulullah (sav)’ın yakınlarına, Resulullah (sav)’ın onlara verdiği kadar vermedi. Hz. Ömer (ra) de onlara humustan verdi. Sonra da Osman (ra) verdi.

Kaynak: Buhari, Humus 17, Menakıb 2, Megazi, 38; Ebu Davud, Haraç 20 , (2978, 2979, 2980); Nesai, Fey 1, (7,

Hadis No : 1113
Ravi: Abdurrahman İbnu Ebi Leyla
Tanım: Ali (ra)’yi dinledim, demişti ki: “Resulullah (sav)’ın yanında ben, Abbas, Fatıma ve Zeyd İbnu Harise toplanmıştık. Ben şunu söyledim: “Ey Allah’ın Resulü, Aziz ve Celil olan Allah’ın kitabında zikri geçen şu humustaki hakkımızın taksimine beni vazifelendirseniz de hayatınızda bu işi ben bir yapsam! Ta ki sonradan kimse bu hususta bizimle ihtilafa düşmese!” Ali (ra) devamla der ki: “Resulullah bu isteğimi yerine getirdi. Hayatı boyunca ben taksim ettim. Sonra buna, Hz. Ebu Bekir de beni vazifelendirdi. Aynı iş, Hz. Ömer (ra) devrinin son senesine kadar bende devam etti. O yıl (fetihlerden dolayı) bol mal gelmişti. Bizim hakkımızı yine ayırdı ve bana gönderdi. Ben: “Bu sene ihtiyacımız yok, Müslümanların ihtiyacı var, onlara ver!” dedim. O da bu hisseyi Müslümanlara dağıttı. Artık, Hz. Ömer (ra)’den sonra kimse beni bu işe çağırmadı. (Zaten o sene) Hz. Ömer’in yanından çıktıktan sonra Abbas (ra)’a rastladığımda (hayıflanarak) bana: “Ey Ali, dün bize öyle bir şeyi haram ettin ki, bundan sonra artık kimse bunu bize vermez!” demişti. (Meğer ne kadar doğru söylemişmiş. Dediği aynen çıktı), O ne dahi insan imiş!”

Kaynak: Ebu Davud, Haraç 20, (2983-2984)