Gazveler – Bedir

Hadis No : 4217
Ravi: Enes
Tanım: Resulullah (sav), kendisine Ebu Süfyan’ın gelmekte olduğu haber verilince, ashabıyla istişare etti. Önce Ebu Bekr (ra) konuştu. Ondan yüzünü çevirdi (iltifat etmedi). Sonra Hz. Ömer (ra) konuştu. Ondanda yüzünü çevirdi. Derken Sa’d İbnu Ubade (ra) (Resulullah’ın maksadı sezerek) ayağa kalktı ve “Ey Allah’n Resulü, biz (Ensariler)i mi kastediyorsunuz? Nefsimi kudret elinde tutan zata yemin ederim, eğer bize bineklerimizi denize sürmemizi emredecek olsanız, mutlaka (gözümüzü kırpmadan) daldırırız. Bize onlara binip Berkı’l Gımad’a gitmemizi emretseniz onu da yaparız!” dedi. Bunun üzerine Resulullah (sav) halkı hazırladı. Yola çıktılar ve Bedr’e kadar gelip indiler. Orada, Kureyş’in su almaya gönderdiği kimselerle karşılaştılar. İçlerinde Beni Haccac’a ait siyahi bir köle vardı. Onu yakaladılar. Resulullah (sav)’ın ashabı Ebu Süfyan ve arkadaşları hakkında bilgi soruyorlardı. Köle: “Ebu Süfyan hakkında bilgim yok. Ancak (burada) Ebu Cehil, Utbe, Şeybe ve Umeyye İbnu Halef var!” dedi. O böyle söyleyince ashab onu dövdü. O da: “Evet, ben size haber veriyorum. Bu Ebu Süfyan’dır!” dedi. Onu bıraktıkları zaman başkaları sordular. O yine: “Ben Ebu Süfyan hakkında bir şey bilmiyorum, lakin burada halkın içinde Ebu Cehil, Utbe, Şeybe, Umeyye İbnu Halef var!” dedi. Böyle söyleyince onlarda aynı şekilde dövdüler. Bu esnada Resulullah (sav) namaz kılıyordu. Bu hali görünce namazı bıraktı ve: “Nefsimi kudret elinde tutan Zat-ı Zülcelal’e yemin olsun, size doğruyu söyleyince onu dövüyorsunuz! Yalan söyleyince de bırakıyorsunuz” dedi. Ravi der ki: “Resulullah (sav) elini koyarak “Şurası falancanın öldürüleceği yer, şurası feşmekancanın öldürüleceği yer” diye teker teker gösterdi.” Ravi der ki: “Allah’a yemin olsun onlardan hiçbiri, Aleyhissalatu vesselam’ın elini koyduğu yerin dışına sapmadan, gösterdiği yerlerde öldürüldüler.”

Kaynak: Müslim, Cihad 83, (1779); Ebu Davud, Cihad 125, (2681)

Hadis No : 4218
Ravi: İbnu Abbas
Tanım: Bana Ömer İbnu’l-Hattab (ra) anlattı. Dedi ki: “Bedir günü olunca, Aleyhissalatu vesselam müşriklere bir baktı. Onlar bin kişiydiler. Halbuki ashabı üçyüzondokuz kişi. Hemen kıbleye yönelip, ellerini kaldırdı. Rabbine sesli olarak şöyle dua etmeye başladı: “Ey Allahım! Bana vaadettiğin (zaferi) yerine getir, Allahım! Bana zafer ver! Ey Allahım, eğer ehl-i İslam’ın bu bölüğünü helak edersen artık yeryüzünde sana ibadet edilmeyecek!” Ellerini uzatmış olarak yakarmalarına öyle devam eti ki, rıdası omuzundan düştü. Bunu gören Ebu Bekr (ra) yanına gelerek rıdasını aldı omuzuna attı, sonra arkasından yaklaşıp: “Ey Allah’ın Resulü! Rabbine olan yakarışın yeter. Allah Teala Hazretleri sana vaadini mutlaka yerine getirecek!” dedi. O sırada aziz ve celil olan Allah şu vahyi inzal buyurdu: “Hani siz Rabbinizden imdad taleb ediyordunuz da, O da: “Muhakkak ki ben size meleklerden birbiri ardınca bin(lercesi ile) imdad ediciyim” diyerek duanızı kabul buyurmuştu” (Enfal 9). Gerçekten Hak Teala Hazretleri o gün meleklerle yardım etti.”

Kaynak: Müslim, Cihad 58, (1763); Buhari, Megazi 4; Tirmizi, Tefsir, Enfal (3081); Ebu Davud, Cihad 131, (26

Hadis No : 4219
Ravi: İbnu Mes’ud
Tanım: Mikdad İbnu’l-Esved’in ağzından gayet kesin bir söz söylediğine şahid oldum ki, o sözün sahibi olmak, bana (sevabca) ona denk olabilecek her kıymetli sözden daha sevimlidir. O (Resulullah) bu sırada halkı müşriklere karşı Bedr’e katılmaya davet ediyordu. Resulullah’a gelerek dedi ki: “Ey Allah’ın Resulü! Biz, Beni İsrail’in, (Hz. Musa’ya): “Sen ve Rabbin ikiniz gidin savaşın, biz burada durucularız!” dediği gibi diyecek değiliz. Bilakis, “Sen hükmet! Biz sağında, solunda önünde ve arkanda seninle beraberiz!” diyoruz.” Bu söz üzerine Resulullah’ın yüzünün parladığını ve sevinçle dolduğunu gördüm.

Kaynak: Buhari, Megazi 4, Tefsir, Maide 4

Hadis No : 4220
Ravi: İbnu Abbas
Tanım: Resulullah (sav) Bedir günü buyurdular ki: “İşte Cebrail aleyhisselam! Atının başından tutmuş, üzerinde de savaş teçhizatı var, (yardımınıza gelmiş durumda)!”

Kaynak: Buhari, Megazi 11

Hadis No : 4221
Ravi: İbnu Amr İbni’l’As
Tanım: Resulullah (sav), Bedir günü, ashabından üçyüzonbeş kişi ile yola çıktı. Bedir’e gelince: “Allahım bunlar açtır, doyur! Allahım bunlar ayakkabısızdır, bindir! Allahım bunlar çıplaktır giydir!” diye dua etti. Allah Bedir günü fetih ve zafer müyesser etti. Savaş bitince döndüler. Savaşa katılanlardan her biri bir veya iki deve ile döndüler. Elbiseler giydiler, doydular da.

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 157, (2747)

Hadis No : 4222
Ravi: Ali
Tanım: Bedir savaşı başlayınca bir miktar savaştım. Sonra Resulullah (sav)’ın yanına geldim. Ne yaptığına bakmak istiyordum. Secde etmiş, şöyle diyor buldum: “Ey hayy (diri) olan, ey kayyum olan (kainatı ayakta tutan) Allahım, rahmetinle sana sığınıyor yardımım taleb ediyorum!” Oradan aynlıp tekrar bir miktar daha savaştım, tekrar geldim, o hala secde halinde idi ve: “Ey hayy olan, kayyum olan Allahım, rahmetinle sana sığınıyor, yardımını taleb ediyorum!” diyordu. Ben tekrar döndüm savaşmaya gittim. Bir müddet sonra yine geldim. Hala aynı halde devam ediyordu. Allah zafer verinceye kadar bu halde devam etti. [Rezin tahric etmiştir, İbnu Hacer, Hakim ve Nesai’nin rivayet ettiğini belirtir. (Fethu’l-Bari 8, 291).]

Kaynak: Rezin

Hadis No : 4223
Ravi: İbnu Mes’ud
Tanım: (Bedir günü savaş meydanından) geçiyordum. Ebu Cehl’in ayağından isabet alarak yıkılmış olduğunu gördüm. “Ey Allah’ın düşmanı! Ey Ebu Cehil, nihayet Allah seni de böyle rüsvay etti!” dedim (ve ilaveten): “Bu halde ondan korkacak değilim!” dedim. (Ebu Cehil): “Kavminin öldürdüğü kimseden daha şereflisi var mıdır?” diye cevap verdi. Ben, keskin olmayan bir kılıçla vurdum. Bu, bir işe yaramadı. Kendi kılıncı elinden düşünceye kadar vurdum. Onu alıp, onunla vurup geberttim. Resulullah (sav) onun kılıncını bana (ganimet hissemden fazla olarak) verdi.

Kaynak: Buhari, Megazi, 8; Ebu Davud, Cihad 142, (2709)

Hadis No : 4224
Ravi: Aişe
Tanım: Mekke halkı, esirlerinin fidye-i necatlarını gönderdikleri zaman, (Resulullah (sav)’ın kerimeleri) Zeyneb de kocası Ebul-As İbnu’r-Rebi’in fidye-i necatı olarak mal gönderdi. Bunun gönderdikleri arasında Hz. Hatice (ra)’nin Ebu’l-As’la evlenmesi sırasında Zeyneb’e vermiş olduğu bir kolye de vardı. Resulullah (sav) bu kolyeyi görünce son derece duygulandı ve: “İsterseniz Zeyneb’in esirini serbset bırakın ve kolyesini de ona iade edin!” buyurdular. Ashab: “Baş üstüne!” dedi. Resulullah (sav) Ebu’l’As’dan Zeyneb’i kendine göndermesi [hicretine izin vermesi] hususunda söz aldı -veya Ebul-As… vaadetti- Aleyhissalatu vesselam ensar’dan bir zatla Zeyd İbnu Harise (ra)’yi, Zeyneb’i getirmek üzere gönderdi ve onlara: “Batn-ı Ye’cic’e gidin. Orada, size Zeyneb uğrayacak, buraya gelinceye kadar ona refakat edin” emir buyurdu.

Kaynak: Ebu Davud, Cihad 131, (2692)

Hadis No : 4225
Ravi: Aişe
Tanım: Resulullah (sav) Bedir cihetine yola çıktı. Harratu’l-Vebere’ye varınca arkasından cüret ve şecaatiyle tanınan bir adam ona yetişti. Resulullah (sav)’ın Ashabı onu görünce sevindiler. Adam kavuşunca Resulullah’a: “Ben sana uymak ve seninle birlikte yaralanmak için geldim!” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Allah ve Resulüne inanıyor musunuz?” diye sordu. Adam: “Hayır!” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Öyleyse dön. Ben müşrikten yardım taleb etmem” buyurdu. Hz. Aişe devamla der ki: “Adam gitti sonra bir ağacın yanında Aleyhissalatu vesselam’a yine yetişti ve önceki söylediğini yine söyledi. Resulullah (sav) da önceki sözünü aynen tekrar etti: “Geri dön, ben müşrikten yardım taleb etmem” dedi. Adam döndü. Ancak Beyda’da tekrar yetişti. Önceki söylediğini aynen yine söyledi. Resulullah da: “Allah’a ve Resulüne inanıyor musun?” dedi. Adam bu sefer: “Evet!” dedi. Aleyhissalatu vesselam da: “Öyleyse yürü!” buyurdu. Adam orduya katıldı.

Kaynak: Müslim, Cihad 150, (1817); Tirmizi, Siyer 10, (1558); Ebu Davud, Cihad 153, (2732)

Hadis No : 4226
Ravi: Ebu’t-Tufeyl
Tanım: Huzeyfe İbnu’l Yeman (ra) dedi ki: “Benim Bedr’e katılmama mani olan şey şudur: Ben ve babam el-Hüseyl ikimiz beraber yola çıkmıştık. Kureyş kafirleri bizi tuttular ve: “Siz muhakkak Muhammed’in yanına gitmek istiyorsunuz!” dediler. Biz de: “Hayır, ona gitmiyoruz, Medine’ye gitmek istiyoruz!” dedik. Bunun üzerine bizden, Muhammed’in safında yer alıp beraber savaşmayacağımız hususunda Allah’a ahd ve misak aldılar. Biz Medine’ye gelince, durumu Resulullah’a arzettik. “Haydi gidin. Biz onlara verdiğiniz sözü tutar, onlara karşı Allah’tan yardım dileriz!” buyurdular.

Kaynak: Müslim, Cihad 98, (1787)