Emir Olmanın Kötülüğü

Hadis No : 1709
Ravi: Mikdam İbnu Ma’dikerib
Tanım: Resulullah (sav) omuzuma vurdu ve: “Ey Kudeym (Mikdamcık)! Emir, katip, arif olmadan ölürsen kurtuluşa erdin demektir!” dedi.

Kaynak: Ebu Davud, Harac 5, (2933)

Hadis No : 1710
Ravi: Ebu Zerr
Tanım: Ey Allah’ın Resulü! dedim, “beni memur ta’yin etmez misin?” Bu sözüm üzerine, elini omuzuma vurdu ve sonra da: “Ey Ebu Zerr, sen zayıfsın, memurluk ise bir emanettir. (Hakkını veremediğin taktirde) kıyamet günü rüsvaylık ve pişmanlıktır. Ancak kim onu hakederek alır ve onun sebebiyle üzerine düşen vazifeleri eksiksiz eda ederse o hariç” buyurdu. (Ebu Davud’un diğer bir rivayetinde şöyle gelmiştir: “Ey Ebu Zerr, ben seni zayıf görüyorum. Ben kendim için istediğimi senin için de isterim. Sakın iki kişi üzerine amir olma, yetim malına da velilik yapma.” Yine Ebu Davud’un bir diğer rivayeti [Haraç 5, (2934)] şöyle: “Resulullah (sav) buyurdu ki: “Ariflik haktır, halka ariflik gereklidir, ancak arifler ateştedir.”)

Kaynak: Müslim, İmaret 17, (1826); Ebu Davud, Vesaya 4, (2868); Nesai, Vesaya 10, (6, 255)

Hadis No : 1711
Ravi: Abdurrahman İbnu Semüre
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Ey Abdurrahman! Emirlik isteme. Eğer senin talebin üzerine sana emirlik verilirse, istediğin şeyin sorumluluğu sana yüklenir. Eğer sen talibi olmadan sana emirlik verilirse, o işte yardım görürsün. Bir iş için yemin eder, sonra da aksini yapmakta hayır görürsen, daha hayırlı gördüğün ne ise onu yap, ettiğin yemin için de kefarette bulun.”

Kaynak: Buhari, Ahkam 5, 6, Eyman 1; Müslim, İmaret 19, (1652); Ebu Davud, Haraç 2, (2929); Tirmizi, Nüzur 5

Hadis No : 1712
Ravi: Ebu Musa
Tanım: Yanımda amcamın evlatlarından iki kişi daha olduğu halde Resulullah (sav)’ın huzuruna girdim. Yanımdakilerden biri: “Ey Allah’ın Resulü! Allah’ın sana tevdi ettiği işlerden bazıları üzerine bizi emir tayin et” dedi. Diğeri de aynı talepde bulundu. Resulullah (sav)’ın onlara cevabı şu oldu: “Biz, Allah’a kasem olsun, bu işe, onu taleb eden veya ona hırs gösteren hiç kimseyi tayin etmeyiz!”

Kaynak: Buhari, Ahkam 7, 12, İcare 8, İstitabe 2; Müslim, İmaret 7, (1733); Ebu Davud, Haraç 2, (2930); Nesa