Allah (cc)’ın Rahmeti Hakkında Hadisler

Hadis No : 1970
Ravi: Ebu Hüreyre
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Allah celle şanühu mahlukatın olmasına hükmettiği zaman -Müslim’in rivayetinde: “Allah mahlukatı yarattığı zaman”- yanında bulunan, Arş’ın gerisindeki bir kitaba şunu yazdı: “Muhakkak ki rahmetim gazabıma galebe çalmıştır.” (Buhari’nin bir diğer rivayetinde: “Rahmetim gazabıma galebe çaldı” denmiştir. Buhari ve Müslim’in bir rivayetlerinde: “(Rahmetim) gazabımı geçti” denmiştir.)

Kaynak: Buhari, Tevhid 15,22, 28, 55, Bedi’ül’-Halk 1; Müslim, Tevbe 14, (2751); Tirmizi, Da’avat 109, (3537

Hadis No : 1971
Ravi: Ebu Hüreyre
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Allah rahmeti yüz parçaya böldü. Bundan doksandokuz parçayı kendine ayırdı. Yer yüzüne geri kalan bir cüzü indirdi. (Bunu da -cin, insan ve hayvan- mahlukatı arasında taksim etti.) Bu tek cüzden nasibine düşen pay sebebiyledir ki mahlukat birbirlerine karşı merhametli davranır. At, (hayvan) yavrusuna basmamak endişesiyle ayağını bu sayede kaldırır.”

Kaynak: Buhari, Edeb 19, Rikak 19; Müslim, 17, (2752); Tirmizi, Da’avat 107-108, (3535-3536)

Hadis No : 1972
Ravi: Selmanu’l-Farisi
Tanım: Resulullah (sav) buyurdular ki: “Allah’ın yüz rahmeti var. Bunlardan biriyle mahlukat kendi aralarında birbirlerine merhamet gösterirler. Doksandokuz rahmet de Kıyamet günü içindir.”

Kaynak: Müslim, Tevbe 20, (2753)

Hadis No : 1973
Ravi:
Tanım: Müslim’de gelen bir diğer rivayette [Resulullah (sav)]: “Allah, arz ve semayı yarattığı gün, yüz rahmet yarattı. Her bir rahmet göklerle yer arasını dolduracak kadardır. Ondan yeryüzüne tek bir rahmet indirmiştir. İşte anne, yavrusuna bununla şefkat eder. Vahşi hayvanlar ve kuşlar birbirlerine bununla merhamet ederler. Kıyamet günü geldiği vakit Allah, rahmetine bunu da ilave ederek (tekrar yüze) tamamlayacaktır.”

Kaynak: Müslim, Tevbe 21, (2753)

Hadis No : 1974
Ravi: Ömer İbnu’l-Hattab
Tanım: Resulullah (sav)’a bir grup esir getirilmişti. İçlerinde bir kadın vardı, göğüsleri sütle dolu idi. Bu kadın (sağa sola) koşuyor, esirler arasında bir çocuk bulduğu zaman onu yakalayıp kucaklıyor, göğsüne bastırıyor ve emziriyordu. (Dikkatleri çeken bu manzara karşısında), aleyhissalatu vesselam: “Bu kadının, çocuğunu ateşe atacağına kanaatiniz olur mu?” dedi. Bizler: “Hayır!” diye cevap verince: “(Bilin ki), Allah’ın kullarına olan rahmeti, bu kadının çocuğuna olan şefkatinden fazladır” buyurdu.

Kaynak: Buhari, Edeb 18; Müslim, Tevbe 22, (2754)