Bakara Suresi İle İlgili Hadisler

Hadis No : 0480
Ravi: Ma’kıl İbnu Yesar
Tanım: Benim bir kızkardeşim vardı. Evlenmek için buna müracaat edenler oldu. Fakat kimseye müsbet cevap vermiyordum. Derken amcamın oğlu istedi. Kızkardeşimi ona nikahladım. Allah’ın dilediği kadar bir müddet beraber yaşadılar. Sonra amcam oğlu onu talak-ı ric’i ile boşadı. Ancak tekrar almadan terketti. İddeti tamamlandı. Kız kardeşimle evlenmek isteyenler bana müracaat edince amcam oğlu da, müracaat ederek tekrar almak istedi. Kendisine: “Daha önce de çok isteyenler oldu, kimseye vermedim, seni hepsine tercih ederek sana verdim, seninle evlendirdim. Sen onu talak-ı ric’i ile boşadın. (Geri alma hakkın olduğu halde terkettin ve iddeti doldu. Başkaları istemeye gelince, sen de talib odun, taleble almak istiyorsun. Allah’ıma kasem olsun onu asla sana vermeyeceğim” dedim. Ma’kıl der ki: Bunun üzerine benim hakkımda şu ayet nazil oldu: “Kadınları boşadığınız zaman iddetlerini bitirdiler mi, aralarında meşru bir surette anlaştıkları takdirde, artık kendilerini kocalarına nikah etmelerine engel olmayın” (Bakara, 232). Yine Ma’kıl ilave ediyor: “Ayet üzerine, yeminim için kefarette bulundum ve kız kardeşimi, eski kocasına nikahladım.” Buhari’nin bir rivayetinde şöyle denir: “Resulullah (sav) Ma’kıl’ı çağırdı, ayeti kendisine tilavet buyurdu. Bunun üzerine o, müşkülpesendliği bıraktı ve Allah’ın emrine boyun eğdi” (Buhari, Talak 44)

Kaynak: Buhari, Tefsir, Bakara 2, 40, Talak 44; Ebu Davud, Nikah 21, (2087); Tirmizi, Tefsir, Bakara 2, (298

Hadis No : 0481
Ravi: İbnu Abbas
Tanım: Kur’an’ın: “(Vefat iddeti bekleyen) kadınları nikahla isteyeceğinizi çıtlatmanızda… üzerinize bir vebal yoktur” (Bakara 235) ayetinden maksadı, “Evlenmeyi arzu eden kişinin: “Ben nikahlanmak istiyorum, kadına ihtiyacım var, saliha bir kadına kavuşmak istiyorum” demesidir” diye açıklamıştır.

Kaynak: Buhari, Nikah, 34

Hadis No : 0482
Ravi: Ali
Tanım: Resulullah (sav) Hendek Savaşı sırasında “Allah onların evlerini ve kabirlerini ateşle doldursun, bizim orta namazımıza mani oldvlar, güneş batıncaya kadar kılamadık” buyurdu. Bir rivayette: “Bizi, salat-ı vusta olan ikindi namazından ahkoydular” denir. Bir diğer rivayette: “Sonra ikindiyi akşamla yatsı arasında kıldık” denir.

Kaynak: Buhari, Tefsir, Bakara 2, 42, Cihad 98, Meğazi 29, Daavat 58; Müslim, Mesacid 202-206, (627); Ebu Da

Hadis No : 0483
Ravi: Ebu Yunus
Tanım: Aişe’nin azadlısı Ebu Yunus anlatıyor: “Hz. Aişe (ra), kendisine bir mushaf yazmamı emretti ve dedi ki: “Şu ayete gelince bana haber ver: “Namazlara ve bilhassa orta namazına devam edin” (Bakara, 238). Yazarken bu ayete gelince ona haber verdim. Bana şunu imla ettirdi: “Namazlara ve orta namazına ve ikindi namazına devam edin ve Allah için yalvaranlar olarak eda edin” (Bakara, 238). Hz. Aişe (ra): “Ben bunu Resulullah’dan işittim” dedi.

Kaynak: Müslim, Mesacid 207, (629); Ebu Davud, Salat 5, (410); Tirmizi, Tefsir, Bakara 2, (2986); Nesai, Sal

Hadis No : 0484
Ravi: Amr İbnu Rafi
Tanım: Anlattığına göre, “Hz. Hafsa (ra)’ya bir mushaf yazıyormuş. Hz. Hafsa (ra) kendisinden, önceki hadiste “(Ebu Yunus’tan) Hz. Aişe’nin taleb ettiği hususu aynen taleb ettiğini anlatmıştır.”

Kaynak: Muvatta, Cema’a 25, (1, 139)

Hadis No : 0485
Ravi: Şakik İbnu Utbe
Tanım: Bera İbnu’l-Azib (ra)’ten naklettiğine göre, demiştir ki: “Önce şu ayet nazil oldu: “Namazlara ve bilhassa ikindi namazına devam edin.” Resulullah (sav) bunu bize Allah’ın dilediği müddetçe okudu. Sonra Allah bunu nashetti ve şu ayeti indirdi: “Namazlara ve bilhassa orta namazına devam edin.” Şakik’in yanında oturmakta olan bir zat kendisine: “öyle ise bu ikindi namazıdır.” Bera dedi ki: “Ben bu ayetin nasıl nazil olduğunu, Allah’ın nasıl neshettiğini sana haber verdim.”

Kaynak: Müslim, Mesacid 208, (630)

Hadis No : 0486
Ravi:
Tanım: İmam Malik (ra)’e ulaştığına göre, Ali İbnu Ebi Talib (ra)’e İbnu Abbas (ra), Ku’an’da zikri geçen “orta namaz”a, (salatu’l-vusta) sabah namazı demişlerdir. (Tirmizi, bu hadisi İbnu Abbas ve İbnu Ömer’den muallak (senetsiz) olarak zikretmiştir.)

Kaynak: Muvatta, Cema’a 28, (1, 137); Tirmizi, Salat 133, (182)

Hadis No : 0487
Ravi:
Tanım: Zeyd İbnu Sabit ve Hz. Aişe (ra) “Orta namazı, öğlen namazıdır” derlerdi.

Kaynak: Muvatta, Cema’a 27, (1, 139); Tirmizi, Salat 133, (182); Ebu Davud, Salat 5, (411)

Hadis No : 0488
Ravi: Zeyd
Tanım: Ebu Davud’un Zeyd (ra)’den kaydettiğine göre, Hz. Resulullah (sav) öğle namazını zevalden sonra sıcağın en şiddetli olduğu saatte kılardı. Resulullah (sav)’ın kıldığı namazlar içinde ashabına en zor geleni bu namaz idi. Bunun üzerine şu ayet nazil oldu: “Namazlara ve orta namazına devam edin.” Zeyd devamla dedi ki: “(Orta namazı, öğlen namazıdır, zira) bundan önce iki namaz var (birisi geceden -yatsı-, diğeri gündüzden -sabah-), ondan sonra da iki namaz var (biri gündüzden -ikindi- diğeri geceden -akşam-)”.

Kaynak: Ebu Davud, Salat 5, (411)

Hadis No : 0489
Ravi: Abdullah İbnu’z-Zübeyr
Tanım: Hz. Osman (ra)’a, Bakara suresinde geçen: “Sizden zevceler (ini geride) bırakıp ölecek olanlar eşlerinin (kendi evlerinden) çıkarılmayarak yılına kadar faidelenmesini (bakılmasını) vasiyyet etsinler” (Bakara 240), ayeti diğer bir ayetle (Bakara, 234) neshedildiği halde niçin bu mensuh ayeti de Kur’an-ı Kerim’e yazıyorsunuz?” diye sordum. Bana şu cevabı verdi: “Ey kardeşim oğlu bu ayeti terk mi edelim, (bunu mu söylüyorsun)? Hayır, ben hiçbir şeyi yerinden oynatmam.

Kaynak: Buhari, Tefsir, Bakara, 2, 45

Hadis No : 0490
Ravi: Ebu Hüreyre
Tanım: Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurdular: “Her şeyin bir şerefesi var. Kur’an-ı Kerim’in şerefesi de Bakara süresidir. Bu surede bir ayet vardır ki, Kur’an ayetlerinin efendisidir: Ayetü’l-Kürsi

Kaynak: Tirmizi, Sevabul-Kur’an 2, (2881)

Hadis No : 0491
Ravi: Übey İbnu Ka’b
Tanım: Resulullah (sav) bana: “Ey Ebu’l-Münzir, Allah’ın Kitabından ezberinde bulunan hangi ayetin daha büyük olduğunu biliyor musun?” diye sordu. Ben: “O Allah ki, O’ndan başka ilah yoktur, O, Hayy’dır, Kayyum’dur (yani diridir her şeye kıyam sağlayandır) (Bakara, 225) -ki buna Ayet’ü’l-Kürsi denir- dedim. Göğsüme vurdu ve: “İlim sana mübarek olsun ey Ebu’l-Münzir! dedi.”

Kaynak: Müslim, Müsafirin 258, (810); Ebu Davud, Vitr, 17, Salat 325, (1460)